Mijn naam Luca en ik ben 20 jaar. Ik ben geboren in Amsterdam en opgegroeid in Apeldoorn. Samen met mijn ouders en broertje. Op mijn 12e ben ik met mijn broertje bij mijn moeder gaan wonen omdat mijn ouders gingen scheiden.
De problemen van mijn ouders overschaduwde alles
Mijn ouders zaten in een vechtscheiding. Doordat mijn ouders veel onderling ruzie hadden was er onrust en kon ik mij moeilijk focussen op school en sporten. Mijn middelbare school periode stond onder druk en ik durfde geen hulp te vragen. Mijn broertje en ik trokken ons terug en kropte onze gevoelens op. De problemen van mijn ouders overschaduwde alles. Buitenshuis reageerde ik uit frustratie af op andere leerlingen en docenten waardoor ik vaak in ruzies terecht kwam. Ook was ik snel bang dat ik iets verkeerd deed en wilde ik het goed doen voor mijn vader en hem niet teleurstellen. Doordat mijn ouders altijd al een turbulente relatie hadden moesten mijn broertje en ik al vroeg zelfstandig worden. Dit heeft er wel voor gezorgd dat onze band hecht is.
Deze hele periode voelde ik mij leeg, heel emotioneel en alleen. Ik was erg verdrietig. Daarnaast was ik ook echt aan het puberen en ontstonden er telkens discussies. Ik koos er uiteindelijk voor om vaker bij mijn moeder te wonen dan bij mijn vader. Ik verlangde zo naar rust.
Ik ben Christelijk opgevoed door mijn beide ouders. Ik ging vroeger altijd naar de Molukse kerk. Op mijn 15e veranderde mijn moeder van kerk en ging ik automatisch mee met haar naar Upstream. Het geloof raakte wel meer naar de achtergrond in ons gezin en zelf schaamde ik mij voor de kerk. Ik wilde er niets mee te maken hebben of klasgenoten tegen komen in de kerk. Daarom besloot ik niet meer mee te gaan.
Ondanks alle zorgen en eigen keuzes die ik maakte in het leven had ik een enorme wens om mij te laten dopen, en dan vooral voor mijn overgroot opa. Omdat hij dit wilde op de traditionele manier van de Molukse gemeenschap. Hij overleed in 2016 en daarom wilde ik het alsnog voor hem doen.
Maar was dit wel de goede reden? Mijn moeder zei dat ik op zoek moest gaan naar de echte betekenis van dopen. En het goed zou zijn als ik zou uitzoeken wat Jezus voor mij heeft gedaan. Ik ging daardoor vaker mee naar de diensten van Upstream om er achter te komen wat het Christelijk geloof precies betekent en wat Jezus voor ons mensen heeft gedaan.
De schaamte maakte plaats voor nieuwsgierigheid
Het zaadje begon steeds meer te groeien in mij. De schaamte maakte plaats voor nieuwsgierigheid waardoor ik met vriendinnen sprak over het geloof en met mijn moeder. Maar dit was niet genoeg voor mij. Ik wilde meer weten en ik begon christelijke liedjes te luisteren waarin ik veel rust ervaarde. Ook konden mijn opgekropte emoties een weg naar buiten vinden en huilde ik veel.
Ik ben vervolgens de ‘’op zoek naar God cursus’’ gaan doen. Ik besefte mij daar dat Jezus aan het kruis is gestorven voor mijn zonde en tekortkomingen. Ik heb de pijn en verdriet uit het verleden achter mij gelaten bij het Kruis. Je zorgen kun je aan de voeten van de Heer leggen. Ik ervaar nu dat ik alle moeilijke dingen in mijn leven die nog komen gaan kan bespreken met Hem. Ook de vreugde in het leven deel ik met Hem. Ik hoef het niet meer alleen te doen. Hij draagt mij.
Mijn leven is veranderd. Ik kan nu praten over het verleden en uit mijn gevoelens nu anders. Ik blijf rustig en betrek God bij de keuzes die ik maak. Ook heb ik verbinding gevonden met mensen van de cursus en voelt het vertrouwd om mijzelf te zijn. Ik luister de hele dag worship muziek en dit bouwt mij op om verder te gaan. Ik lees de bijbel en dit helpt mij groeien in geloof. Het is mijn verlangen om Hem te volgen en te leven naar de waarheid, want in hem vind ik rust. De storm is gaan liggen.
Eerst wilde ik de wens van mijn overgroot opa vervullen maar nu erken ik zelf dat Jezus voor mijn zonden is gestorven en daarom kies ik hier zelf voor. Mijn leven aan Jezus geven heeft voor mij nu de betekenis gekregen zoals Jezus dit bedoelt heeft. De connectie tussen Hem en mij herstellen.