Simons geloofsgroei: van routine naar relatie

Mijn naam is Simon en ik ben 24 jaar. Ik kom uit een stabiel gezin met vier kinderen.
Ik zeg vaak over mijzelf dat ik een eerste klas ADHD’er ben. Op jonge leeftijd hebben mijn ouders mij daar ook op laten diagnosticeren. Dit was erg lastig voor mij; ik begreep mijn omgeving niet en had moeite met concentratie. Later kreeg ik meer inzicht in hoe ik hiermee om moet gaan en ben ik het meer gaan omarmen. Toch blijft concentreren en luisteren een uitdaging, vooral tijdens kerkdiensten.

Ik had niet het gevoel dat ik God nodig

Vanaf jonge leeftijd moest ik mee naar de Gereformeerde Gemeente in Apeldoorn. Dit betekende twee keer anderhalf uur stilzitten en stil zijn. Thuis mochten we op zondag weinig doen, behalve bijvoorbeeld een boek lezen. Tijdens diensten en uit dagboeken thuis hoorde ik vaak over moord en doodslag in de Bijbel. Dit zorgde ervoor dat ik het geloof als iets negatiefs zag en me ervan afkeerde. Ik geloofde wel dat God bestond en dat de Bijbel waar was, maar ik had er geen interesse in. Ik had niet het gevoel dat ik God nodig had en wilde me niet laten beperken door het geloof.

Maar Hij dacht daar anders over

Rond mijn 18e kwam ik in aanmerking voor het traject Wonen met Kansen en stond ik op de wachtlijst voor een eigen woning. Ik keek ernaar uit om zonder de regels van thuis mijn eigen leven te leiden. Ik verlangde naar vrijheid. Doen waar ik zelf zin in had en vond het niet erg om God los te laten. Maar Hij dacht daar anders over. Vlak voor ik mijn woning kreeg, leerde ik Celia kennen. God stuurde haar op het juiste moment op mijn pad, zo zie ik dat. Als ik haar toen niet had ontmoet, zat ik hier nu niet. We liepen allebei stage bij hetzelfde bedrijf en groeiden naar elkaar toe. Celia en haar familie gingen naar Upstream, en zij vroeg mij mee. Om haar tevreden te houden, ging ik met haar mee. Ik vond de energie in de diensten fijn en de manier waarop de Bijbel aan actuele thema’s werd verbonden sprak me aan. Toch was er nog geen echt verlangen naar God, het voelde vooral als een routine.

Ik begon me af te vragen: hoe weet ik dat ik het juiste geloof volg? Er zijn zoveel geloven, en al die andere mensen zijn er net zo zeker van dat zij het juiste geloof volgen. Hoe kon ik dan weten dat God de ware is? Steeds meer hoorde ik verhalen van andere christenen over hoe zij rust ervaarden door hun geloof. Dit raakte mij, want in mijzelf was het vaak onrustig. Ik werd veel afgeleid door hebzucht, lust en jaloezie. Het leven van een ander leek altijd mooier, beter en leuker. Daarnaast vond ik het moeilijk om mijn eigen emoties te ervaren, wat me extra onrustig maakte. Mijn verlangen naar de rust van God groeide. Celia en ik volgden samen de Op zoek naar God-cursus en nu volgen we de Op weg met God-cursus. Daarin kon ik op mijn eigen manier verkennen wie God is en hoe ik me met Hem kon verbinden.

Ik leer beter praten met God

Jezus heeft voor mij de belangrijkste rol. Hij heeft geleden aan het kruis voor mijn zonden. Dat zijn dingen die ik al mijn hele leven hoorde, maar ik begin steeds beter te begrijpen hoe bijzonder dat is. Ik leer beter praten met God. Samen met Celia bidden we steeds vaker, en dit geeft mij de rust waar ik zo naar verlangde. Ik besef nu dat ik dingen bij God mag achterlaten en Hem mag vragen om hulp en kracht!

Het voelt goed om te leven binnen Gods kaders. Dit is niet altijd makkelijk, maar het geeft wel duidelijkheid en structuur. Celia en ik wonen bijvoorbeeld nog niet samen en wachten tot het huwelijk. Ik heb geleerd dat God je tekenen geeft, maar dat je daar zelf actie voor moet ondernemen. Ik dacht eerst dat God vanzelf naar mij toe kwam en mij alle antwoorden zou geven. Nu probeer ik God meer te betrekken bij dingen die mij juist van Hem afleiden. Zo keek ik veel Netflix, maar nu kijk ik films en series op New Faith Network. Ook luister ik bewust naar muziek waarin God een rol speelt – en dat hoeven niet alleen psalmen te zijn. Wat ik vroeger als beperking zag, ervaar ik nu als mogelijkheid. Je kunt God echt betrekken in je leven en tegelijk ook genieten van het leven dat Hij je geeft.

Ik ben God erg dankbaar dat ik ben opgegroeid in een stabiel gezin, ook al was er veel chaos door ADHD en autisme. Mijn ouders hebben het zwaar gehad, maar zijn sterk gebleven. Mijn verlangen is om samen met Celia een leven te leiden met God en onze toekomstige kinderen, als we die mogen krijgen, te laten weten waar ze echte rust kunnen vinden. Ik wil aan God en mijzelf bevestigen dat ik de keuze heb gemaakt voor het eeuwige leven in Gods rust!